Η θεραπεία TPE, Therapeutic Plasma Exchange θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι.

Οι τελευταίοι 18 μήνες για μένα ήταν μια αποκάλυψη για το πέρασμα του χρόνου σε μια πεπερασμένη διάρκεια ζωής. Στα 72 μου αισθάνομαι ότι μου έκλεψαν ένα χρόνο σε μια ζωή που είναι πιο κοντά στο τέλος της από την αρχή. Υποθέτω ότι μπορώ να παρηγορήσω γνωρίζοντας ότι τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι περισσότεροι από μισό εκατομμύριο από εμάς θα φτάσουν στην ηλικία των 100 ετών φέτος. Και αν φτάσω τα 100 χρόνια το 2049, ο ΟΗΕ εκτιμά ότι θα είμαι ανάμεσα στα 3,7 εκατομμύρια που θα επιτύχουν αυτό το ορόσημο. Maybeσως, λοιπόν, να μπορέσω να περάσω ακόμη 28 χρόνια ζωής για να μελετήσω, να εξερευνήσω, να δημιουργήσω και να αλληλεπιδράσω με τον κόσμο. Or ίσως θα είναι περισσότερο.

Σύμφωνα με την επιστήμη των τελευταίων χρόνων, η ηλικία ως όριο φαίνεται να είναι εκτός πλαισίου. Οι ερευνητές ανακαλύπτουν ότι η διαδικασία γήρανσης έχει να κάνει πολύ με τον τρόπο λειτουργίας του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Εάν είναι υπερβολικά, προκαλεί μια υπερ-φλεγμονώδη αντίδραση, η οποία με τον καιρό οδηγεί σε ασθένειες και καταστάσεις που σχετίζονται με το γήρας: εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές παθήσεις, καρκίνος και νευροεκφυλιστικές καταστάσεις όπως το Αλτσχάιμερ. Οπότε η σκέψη πηγαίνει, εάν διατηρήσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα ήρεμο, η ανθρώπινη ζωή μπορεί να παραταθεί πολύ πέρα ​​από τα σημερινά ανώτατα όρια, τα οποία σήμερα φαίνεται να είναι περίπου 120;

Η έρευνα Parabiosis οδηγεί στην εξέλιξη της θεραπείας TPE

Το 2017, θυμάμαι ότι διάβασα ένα έγγραφο για ένα φαινόμενο γνωστό ως παραβίωση, στο οποίο οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν τις λέξεις „πηγή της νιότης“ στην περιγραφή του αποτελέσματος της έρευνάς τους. Ταν η πρώτη φορά που είδα αυτόν τον όρο που είναι μια εργαστηριακή τεχνική που συνδέει τη φυσιολογία δύο ζωντανών οργανισμών για πειραματικούς σκοπούς.

ΕΝΑ εργαστήριο στο UC Berkeley, με επικεφαλής την Irina Conboy στο Τμήμα Βιολογικών Επιστημών, έχει χρησιμοποιήσει την παραβίωση στην έρευνά της. Το 2005 δημοσίευσε τα αποτελέσματα ενός πειράματος στο οποίο συμμετείχαν δύο ποντίκια. Ο Conboy μελετά την αναζωογόνηση της συντήρησης και επισκευής των ιστών, τον ρόλο που παίζουν τα βλαστοκύτταρα, κατευθύνει την οργανογένεση (την ανάπτυξη των ιστών και των οργάνων του σώματός μας από το εμβρυϊκό στάδιο έως τη γέννηση και μετά) και καθιστά το CRISPR (το εργαλείο τεμαχισμού και κοπής γονιδίων) μια θεραπευτική πραγματικότητα Το

Στο πείραμά της με το ποντίκι, τα κυκλοφορικά συστήματα των δύο διατάχθηκαν δημιουργώντας μερικές πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Το ένα ήταν ένα νεαρό ποντίκι. Το άλλο, παλιό. Μέσα σε πέντε εβδομάδες, ο μεγαλύτερος άρχισε να παρουσιάζει πιο νεανικά χαρακτηριστικά.

Τι ήταν αυτά; Κατά την εξέταση της δραστηριότητας των βλαστικών κυττάρων, διαπιστώθηκε ότι διαιρούνται ενεργά και βοηθούν στην αναγέννηση της μυϊκής μάζας και της ηπατικής λειτουργίας. Με άλλα λόγια, η έκθεση στο αίμα του νεαρού ποντικιού έκανε το μεγαλύτερο ποντίκι να φαίνεται να γίνεται νεότερο.

Η συνέχεια της έρευνας μετά το πείραμα Conboy έδειξε ότι το πλήρες αίμα δεν χρειάζεται για να παράγει αυτά τα ίδια αποτελέσματα. Αποδεικνύεται ότι το πλάσμα αίματος μόνο από ένα νεότερο ποντίκι μπορεί να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα αναζωογόνησης. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη της πλασμαφαίρεσης, της θεραπευτικής χρήσης του πλάσματος για τη θεραπεία ορισμένων ιατρικών καταστάσεων.

Το ακρωνύμιο TPE σημαίνει Therapeutic Plasma Exchange, μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη διέλευση του αίματος ενός ατόμου μέσω μιας μηχανής αφαίρεσης, μια συσκευή που λαμβάνει αίμα που αφαιρείται από το σώμα ενός ασθενούς ή δότη και το χωρίζει στα διάφορα συστατικά του: πλάσμα, αιμοπετάλια, λευκά αιμοσφαίρια και ερυθρά αιμοσφαίρια. Με τη θεραπεία TPE τα ερυθρά αιμοσφαίρια διατηρούνται και το φρέσκο ​​πλάσμα εγχέεται στο αίμα του λήπτη. Εκτός από το πλάσμα, μπορεί να χορηγηθεί λευκωματίνη και ανοσοσφαιρίνη. Τα αποτελέσματα της θεραπείας με TPE ήταν εξαιρετικά για ασθενείς που πάσχουν από μια σειρά ιατρικών νευρολογικών καταστάσεων όπως το σύνδρομο Guillain-Barre και η Myasthenia Gravis. Έχει όμως εφαρμογή και σε πολλές άλλες ασθένειες.

Η έρευνα TPE συνεχίζει να εξελίσσει νέα ανταλλαγή πλάσματος “Κοκτέιλ.” Οι συνδυασμοί περιλαμβάνουν φυσιολογικό ορό, λευκωματίνη, ανοσοσφαιρίνη και άλλα διαλύματα που όταν εγχέονται σε ασθενείς παράγουν αναγεννητικά αποτελέσματα.

Μια μελέτη εξέτασε τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ. Ακολουθεί το αρκτικόλεξο AMBAR που σημαίνει Διαχείριση Αλτσχάιμερ με αντικατάσταση λευκωματίνηςΤο Συμμετείχαν 490 ασθενείς και περιγράφηκε σε έγγραφο του 2020 που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in NeurologyΤο Το TPE που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα κοκτέιλ πλάσματος, λευκωματίνης και ανοσοσφαιρίνης που εγχύθηκε σε μερικούς ασθενείς με άλλους που έλαβαν εικονικό φάρμακο. Η μελέτη εξέταζε εάν το κοκτέιλ TPE θα μπορούσε να αναστείλει τη γνωστική παρακμή.

Εφαρμόζοντας το ADCS-ADL (Alzheimer’s Disease Cooperative Study-Activities of Daily Living) ένα τεστ αποτελούμενο από 23 καθημερινές λειτουργίες (δηλαδή, ντύσιμο, πλύσιμο πιάτων, διάβασμα, μαγείρεμα κ.λπ.) οι ερευνητές συνέκριναν τις λειτουργικές και γνωστικές ικανότητες των ασθενών πριν και μετά εφαρμόζοντας το κοκτέιλ για τη μέτρηση του επιπέδου εξέλιξης της νόσου.

Το παρακάτω γράφημα δείχνει τα συγκριτικά αποτελέσματα μεταξύ ασθενών που έλαβαν θεραπεία με TPE και της ομάδας του εικονικού φαρμάκου με ποσοστά νευροεκφυλισμού μειωμένα κατά 66% στους πρώτους σε σύγκριση με τους δεύτερους. Αυτό είναι ενθαρρυντικό και σημάδι ότι το TPE ως αναγεννητική θεραπεία έχει σημαντική υπόσχεση.

Τι σημαίνει λοιπόν όλο αυτό όταν πρόκειται για τη γήρανση; Σαφώς, η θεραπεία με TPE θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι όταν αντιμετωπίζει τις φυσικές διαδικασίες γήρανσης και ασθένειες των ηλικιωμένων. Αντιστρέφοντας τη φλεγμονώδη επίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματός μας, μπορεί να επιτρέψει στις αναγεννητικές διεργασίες να συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά πολύ περισσότερο από 80, 90 ή 100 χρόνια, αγοράζοντάς μας επιπλέον χρόνο.

Το τι επιλέγουμε να κάνουμε με το δώρο της αυξημένης μακροζωίας μας θα εξαρτηθεί από τον καθένα μας. Σε ένα Κρεμμύδι άρθρο, Διάβασα σήμερα, ο Θεός παραπονιέται που δεν είχε ποτέ χρόνο να μάθει ισπανικά. Με όλο το χρόνο που υποτίθεται ότι έχει, ουάου, τι δικαιολογία.

Η λύπη μου κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας είναι ότι δεν έκανα αυτό που υποσχέθηκα στον εαυτό μου στην αρχή μετά το κλείδωμα και πριν κολλήσω τον COVID. Wantedθελα να μάθω πώς να παίζω κιθάρα. Αντ ‚αυτού, καθώς περνούσαν οι μέρες, και αφού βγήκα από την ομίχλη του εγκεφάλου του COVID, δύο επεμβάσεις και τρεις φοβίες για τον καρκίνο, έκανα παζλ αντ‘ αυτού. Μόνο τους τελευταίους μήνες είδα την ομίχλη να σηκώνεται και άρχισα να γράφω ξανά τακτικά αυτό το blog.

Αλλά τώρα, αν κάνω έγχυση TPE, ίσως το να μάθω την κιθάρα να είναι στο εκτεταμένο μέλλον μου. Μπορώ να ρίξω ακόμη και στα ισπανικά. Εκεί λοιπόν, Θεέ μου.