Μικρά αφρικανικά αγροκτήματα επηρεασμένα από τη νεοαποικιακή αντί-ΓΤΟ σκέψη.

Ο τίτλος αυτής της ανάρτησης είναι μια άποψη που μοιράζομαι με την Έργο Γενετικής Αλφαβητισμού (GLP) και είχα εδώ και πολύ καιρό όταν εξετάζω την Αφρική και τις μετα-αποικιακές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (ΓΤΟ). Όσον αφορά τη γεωργία, η ΕΕ είναι αποφασιστικά αντι-επιστήμη και μυρίζει αυτό που το GLP περιγράφει ως πράσινη νεοαποικιοκρατία. Αυτό είναι προβληματικό για την Αφρική, της οποίας η αύξηση του πληθυσμού απαιτεί επισιτιστική ασφάλεια για την ήπειρο.

Οι γεωργικές πολιτικές της αφρικανικής χώρας επικεντρώνονται στην αύξηση της γης υπό καλλιέργεια και των αποδόσεων των καλλιεργειών. Αλλά η ήπειρος αντιμετωπίζει την υπαρξιακή απειλή της κλιματικής αλλαγής με τρόπους πολύ πιο σοβαρούς από τις πιο εύκρατες ζώνες του πλανήτη. Οι Αφρικανοί αγρότες αντιμετωπίζουν αποτυχίες καλλιεργειών, ξηρασία, πλημμύρες, ακρίδες, εισβολές στρατιωτικών σκουληκιών και άλλες στερήσεις φυσικής φύσης. Αυτό που δεν χρειάζονται είναι οι αντι-ΓΤΟ νεοαποικιακές πολιτικές της ΕΕ να κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Στην ΕΕ σήμερα, δεκαεννέα από τις 27 χώρες μέλη της είτε μερικώς είτε πλήρως απαγορεύουν τους ΓΤΟ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το 2010 αντιμετωπίζει τους ΓΤΟ ως νέα ή νέα τρόφιμα που υπόκεινται σε αξιολόγηση από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA). Αυτό το συμβουλευτικό όργανο δεν εξετάζει μόνο τις ΓΤΟ καλλιέργειες που καλλιεργούνται στην Ευρώπη, αλλά και αυτές που καλλιεργούνται αλλού και εισάγονται σε κράτη μέλη της ΕΕ.

Το κίνημα της βιολογικής γεωργίας εντός της ΕΕ θεωρεί οτιδήποτε ΓΤΟ αποτελεί κίνδυνο. Και οι λομπίστες του οργανικού κινήματος ήταν αποτελεσματικοί. Τα κυβερνητικά προγράμματα βοήθειας και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) που προσφέρουν επιχορηγήσεις στους Αφρικανούς αγρότες είναι επίσης αντι-ΓΤΟ. Αυτό σημαίνει για τους Αφρικανούς αγρότες που θέλουν να αυξήσουν τις αποδόσεις όχι μόνο για να καλύψουν την τοπική ζήτηση τροφίμων, αλλά και για να δημιουργήσουν προπαρασκευαστικές καλλιέργειες για εξαγωγή, αντιμετωπίζουν όχι μόνο περιβαλλοντικές προκλήσεις αλλά και ρυθμιστικές. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλές αφρικανικές χώρες, προκειμένου να συμμορφωθούν με τους κανονισμούς της ΕΕ για τα τρόφιμα, θέτουν επίσης εμπόδια κατά των ΓΤΟ.

Το GLP περιγράφει αυτά τα φαινόμενα ως νεοαποικιακές πρακτικές αντι-τεχνολογίας που έχουν χρησιμοποιηθεί «Ουτοπικά οράματα αγροτών αγροτών αγροτών που εργάζονται στα χωράφια». Και επειδή η ΕΕ και η Αφρική βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, οι δύο ηπείροι είναι φυσικές αγορές για αυτό που παράγει η καθεμία. Ως εκ τούτου, οι αφρικανικές εξαγωγές τροφίμων είναι πιο πιθανό να βρουν το δρόμο τους στις ευρωπαϊκές αλυσίδες εφοδιασμού και στα ευρωπαϊκά τραπεζάκια παρά σε καλλιέργειες από άλλα μέρη του πλανήτη. Για τους Αφρικανούς αγρότες για να ανταποκριθούν τόσο σε εγχώριες όσο και σε εξαγωγικές ευκαιρίες, απαιτείται, συνεπώς, να υιοθετήσουν προηγμένες επιστημονικές γεωργικές πρακτικές στις οποίες οι ΓΤΟ παίζουν όλο και περισσότερο ρόλο.

Ωστόσο, τα συνέδρια αγροοικολογίας στην Αφρική, τα οποία χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες και ΜΚΟ, κυριαρχούνται συχνά από ρητορική κατά των ΓΤΟ. Σε τέτοιες εκδηλώσεις, οι Ευρωπαίοι παρουσιαστές κατηγορούν τις βελτιώσεις των ΓΤΟ των βασικών τροφίμων ως δυνητικά επικίνδυνες που οδηγούν σε αύξηση του καρκίνου, γενετικών ανωμαλιών, HIV/AIDS και άλλων.

Για παράδειγμα, μια ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από τη Γερμανία, η Route to Food Initiative (RTFI to Food Initiative) (RTU to Food Initiative, RTFI), που χρηματοδοτείται από το Foundationδρυμα Heinrich Boll, δηλώνει ότι στόχος της είναι να προωθήσει καινοτόμες λύσεις στο πρόβλημα της χρόνιας επισιτιστικής ανασφάλειας στην Αφρική. Στην Κένυα όπου λειτουργεί, η βιβλιογραφία και οι πρακτικές του RTFI καταδεικνύουν προκατάληψη τόσο κατά των φυτοφαρμάκων όσο και κατά των ΓΤΟ. Το RTFI συνέβαλε καθοριστικά στην κυβέρνηση της Κένυας να απαγορεύσει τη χρήση 160 παγκοσμίου έγκρισης, ασφαλών γεωργικών φυτοφαρμάκων. Τα αποτελέσματα της επιρροής του RTFI φαίνονται καλύτερα στην καταστροφή που προκάλεσαν οι πρόσφατες προσβολές από ακρίδες και στρατιώτες. Και το ίδιο συμβαίνει όταν οι Αφρικανοί αγρότες έχουν αναζητήσει καλλιέργειες ανθεκτικές στην ξηρασία και ανθεκτικές στο αλάτι. Και αυτά στοχοποιούνται από προπαγανδιστές κατά των ΓΤΟ σε βάρος των αγροτών που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις επιδεινούμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Η Ευρώπη δεν είναι μόνη της στη συμβολή στη νεοαποικιακή νοοτροπία όταν πρόκειται για την Αφρική. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις που εδρεύουν στην Αμερική βάζουν επίσης χρήματα σε αγροτικές πρωτοβουλίες στην ήπειρο με συνημμένες τις χορδές κατά των ΓΤΟ. Αυτά τα «Επενδυτές» στη γεωργική βιωσιμότητα της Αφρικής περιλαμβάνουν το Ταμείο Christensen, το Swift Foundation, το Rockefeller Brothers Fund, το Schmidt Family Foundation και άλλα. Όλοι έχουν ελάχιστη κατανόηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι Αφρικανοί αγρότες χωρίς να χρησιμοποιούν την πρόοδο στην επιστήμη και την τεχνολογία για να βοηθήσουν στην κάλυψη της τοπικής ζήτησης τροφίμων, πόσο μάλλον να αποδώσουν καλύτερες καλλιέργειες για εξαγωγή. Το GLP περιγράφει τους επενδυτές ως «Οι σταυροφόροι λευκοί ιππότες που οδηγούν για να σώσουν Αφρικανούς πιστεύουν ότι είναι ανίκανοι να κρίνουν μόνοι τους την επιστήμη και τις τεχνολογίες της σύγχρονης γεωργίας».

Ένα 2020 Έκθεση McKinsey πολιτείες, «Η γεωργία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη της Αφρικής, αλλά η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει τις τοπικές αγορές, να περιορίσει την οικονομική ανάπτυξη και να αυξήσει τον κίνδυνο». Το τελευταίο σημείο σχετικά με τον αυξημένο κίνδυνο αναφέρεται στον κίνδυνο των επενδυτών. Αλλά αυτός δεν είναι ο κίνδυνος για τον οποίο με απασχολεί. Ο πραγματικός κίνδυνος για την αφρικανική γεωργία είναι η μείωση του φυσικού περιβάλλοντος λόγω της κλιματικής αλλαγής. Με το 20 έως 30% του ΑΕΠ των αφρικανικών χωρών να προέρχεται από τη γεωργική παραγωγή σήμερα, εδώ έγκειται ο κίνδυνος της Αφρικής. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες της ημέρας και της νύχτας διαταράσσουν την ανάπτυξη των φυτών, οι αλλαγές στα πρότυπα βροχόπτωσης μεταβάλλονται από ξηρασίες σε πλημμύρες και οι προσβολές από παράσιτα όπως οι σκουλήκια του στρατού και οι ακρίδες συνδέονται με την κλιματική αλλαγή.

Εν τω μεταξύ, η έλλειψη πρόσβασης σε προσιτές πηγές κεφαλαίου για μικρούς επιχειρηματίες (επενδύω σε μικροδάνεια για Αφρικανούς επιχειρηματίες, συμπεριλαμβανομένων των μικρών αγροκτημάτων μέσω Kiva.org) το οποίο κατηγοριοποιεί σχεδόν τα δεινά πολλών Αφρικανών αγροτών, δημιουργεί μεγαλύτερη εξάρτηση από φιλανθρωπικά ιδρύματα και τα φυλλάδια τους όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, με πολλά από τα τελευταία να έρχονται με κορδόνια που μοιάζουν πολύ με τη νεοαποικιοκρατία.